Op 2 september was de eerste afspraak bij de RDW en vroeg uit de veren naar de garage toe. Er was even wat consternatie omdat een juist binnengekomen spoorstang er nog onder moest maar gelukkig was alles op tijd gereed voor vertrek.

Ik werd voorgesteld aan de chauffeur die de auto zou rijden en dat bleek een zeer aimabele kerel te zijn. Inmiddels gepensioneerd maar nog vrijwel dagelijks aan de slag met dit soort klusjes. Auto’s halen en brengen van groot tot klein, hij had bijna alle rijbewijzen geloof ik dus dat ging prima.

Voor vertrek werden nog even snel de groene platen gemonteerd en werd er nog wat diesel in gedaan.

Dit was ook voor het eerst dat ik de auto zag rijden en dat was wel een fraai gezicht, de ronkende 6 cylinder die, ondanks dat hij koud werd gestart, al keurig rondliep. Ik stapte in naast de chauffeur en maakte mij op voor de rit naar Amsterdam. Vanuit Zaandam ging de rit naar de nieuwe Coentunnel toe en dan de nieuwe A5 op. Dan de 2e afslag nemen en dan ben je er al bijna.

De auto rijdt prima, alhoewel het lawaai bij 80 toch echt flink is te noemen. De banden lijken op lage snelheid nog wat last te hebben van hobbeligheid, net of een of meerdere banden onrond zijn. Misschien komt dit wel door het stilstaan al die jaren dat ze platte plekken hebben.

Bij de RDW aangekomen parkeerden we de auto op het terrein en begaven ons naar binnen.

De administratieve verwerking duurde wel even en hoewel we op tijd waren aangekomen waren we pas 20 minuten later aan de beurt. We konden gelukkig snel door naar rij 5 waar de vrachtwagens werden gekeurd. De inspecteurs waren not amused dat we zo laat kwamen maar we waren er toch echt op tijd aangekomen en vroegen beleefd of ze desondanks tijd wilden maken. Dat wilden ze gelukkig wel en de inspectie begon.

Allereerst werden de standaard zaken bekeken zoals afmetingen en chassis nummer. Daarna werd uitgebreid stilgestaan bij de verlichting en verdere elektrische installatie. De kundige ogen van de keurmeesters bekeken alle kanten van de auto en kwamen regelmatig met centimeters op de proppen om alles te meten.

Wielen werden rondgedraaid en bekeken op speling, zowel de voor als de achteras zijn omhoog gegaan om te onderzoeken.

Tegelijk met de keuring is ook een APK uitgevoerd, we waren er toch, dus waarom ook niet. Een onderdeel van de APK is een proef om de wielophanging te testen, dat gaat met een of andere bewegende plaat die de auto alle kanten op beweegt. Overigens weet ik niet of dit nu voor de APK of voor de autokeuring was maar het was wel fraai om te zien hoe ze de auto aan het testen waren.

Ook de remmen werden niet vergeten, maar daar kwam wel een dingetje aan het licht.

De voorremmen waren namelijk niet helemaal in orde, de verdeling tussen het linker en het rechter wiel was ongelijk. Dat is toegestaan tot een marge van 30% maar er werd 39% gemeten en dat was niet in orde. De achterremmen waren in eerste instantie ook niet in orde, er was te weinig remdruk in verhouding met het gewicht. Dat vonden de keurmeesters vreemd want bij de laatste poging om flink te remmen schoot de hele wagen van de testbaan af dus remkracht genoeg zou je denken.

Het bleek uiteindelijk te liggen dat de remdruk in verhouding met het opgegeven gewicht niet klopte. Toen de auto later werd gewogen bleek waarom, de auto was 3 ton lichter dan hij ooit op papier stond en daardoor kon de remdruk nooit behaald worden. De achterremmen bleken dus uiteindelijk in orde te zijn al gaf de keurmeester aan dat waarschijnlijk een van de remtrommels iets ovaal is doordat hij een schommelende vertraging had gemeten.

Na het remmen kwam de voorlampen test en die was prima.

Toen was het tijd om de auto een halve slag te draaien en in de roet- gas- meet kamer te plaatsen. Hier moest hij een aantal keer volgas draaien wat eigenlijk niet eens verkeerd klonk. Tuurlijk, een dieselmotor volgas doet wat onnatuurlijk aan maar het klonk prima en niet alsof hij ervan kapot zou kunnen gaan.

Na de roetmeting wederom een rondje om de auto te wegen als afsluiting. Met 6.600 kilo schoon aan de haak een flinke dame.

Het eindoordeel van de keurmeesters viel mij vooralsnog mee, er moet alsnog een stootbalk achter (onderrijbeveiliging) worden aangebracht en het verschil in remkracht voor moet worden opgelost. Dat laatste is waarschijnlijk alleen een afstelling. Deze beide punten worden bij de herkeuring bekeken, hij hoeft dus niet weer helemaal door de molen heen. Dat viel me dus nog best mee, geen onverwachte zaken die naar boven zijn gekomen als opmerkingen over de verlichting (zwaailampen) of omroepinstallatie. Ook geen gedoe met de lier of andere onverwachte zaken, de auto is technisch gewoon prima in orde.

Terug naar de garage dus. De onderrijbeveiliging zal de garage in orde laten maken bij een lokale carrosseriebouwer en de remmen zullen uiteraard worden afgesteld. Ik hoop zo spoedig mogelijk weer naar de herkeuring te kunnen gaan, dan kunnen we dit afronden.

En op de terugweg nog even snel een beetje tanken.

Nog een stukje op pad met de auto terug naar de garage

Wat is mij opgevallen van vandaag.

• Het veercomfort valt me eigenlijk nog niet tegen, ik had dit veel stugger verwacht. Zelfs het bijrijdersbankje zit beter dan ik had verwacht.
• De auto is op toeren behoorlijk lawaaiig en wel zoals ik het had verwacht. Nu is hij nog helemaal niet geïsoleerd dus daar is nog wel wat aan te verbeteren.
• Er is voldoende vermogen voorhanden, omhoog in de tunnel is geen enkel probleem (gewoon ook met 80 eruit). Optrekken in zijn 2 gaat prima en eigenlijk zou hij nog wel een extra versnelling mogen hebben. Mogelijk dat grotere wielen/ banden hier nog wat uit kan maken.
• Het hobbelt nogal, met name bij lagere snelheden. Waarschijnlijk on-ronde banden door het lange staan.
• Het uitzicht is geweldig, de neus voor je en de 2 stokjes links en rechts geven je het gevoel of je de koning van de weg bent.
• Het schakelen gaat heel goed en precies. De chauffeur roemde de gesynchroniseerde versnellingsbak, dat had hij vroeger wel anders meegemaakt. (geen kraakje ook gehoord trouwens).
• Voor zover ik het kon beoordelen is het sturen wel een klusje, lange slagen moet je maken ondanks de stuurbekrachtiging.
• De chauffeur gaf aan dat het remmen zwaar gaat en naar verhouding veel kracht kost. Ik weet niet helemaal of ik hier wat mee moet, eerst zelf maar eens rijden denk ik.
• Een van de eerste dingen die ik ga doen als de auto gereed is, is hem helemaal goed wassen van binnen en buiten. Het jarenlange stilstaan heeft zo zijn sporen achter gelaten en met een beetje aandacht ziet het er weer heel veel beter uit.

Inmiddels heb ik op 500 meter van mijn huis ook een keurige droge stalling gevonden waar ik hem goed kwijt kan. Dat is ook maar weer voor elkaar.

Later die week op donderdag is de auto alsnog goedgekeurd, die daarvoor ook onder het kopje garage.